യാത്ര

ഒന്നുമില്ലായ്മയില്‍ നിന്നാണ് 

യാത്ര തുടങ്ങിയത്. 

ഒടുക്കവും മറിച്ചല്ല എന്ന 

ഉത്തമ ബോധ്യത്തോടെയാണ് 

യാത്ര തുടര്‍ന്നത്. 

ഓരോ ചുവട് പിഴയ്ക്കുമ്പോഴും -

എത്തി പിടിക്കാനോ താങ്ങാവാനോ 

വഴിയിലൊരു ചില്ലയെങ്കിലും കാണും 

എന്നൊരു പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു.

കാഴ്ചകള്‍ ഏറെയും 

 മങ്ങിയതായിരുന്നെങ്കിലും- 

മങ്ങിയ കാഴ്ചകള്‍ക്കപ്പുറമെവിടെയോ 

തെളിഞ്ഞു ശാന്തമായൊരു തീരം 

 കാത്തിരിപ്പുണ്ടാകുമെന്നു വെറുതെ 

മോഹിക്കുമായിരുന്നു.

എന്നാലിന്ന് പ്രതീക്ഷകളുടെ 

എല്ലാ കണികകളും നഷ്ടപെട്ടിട്ടും 

അതിന്റെ തുടിപ്പുകളോ സ്പന്ദനങ്ങളോ 

തരിമ്പ് പോലും അവശേഷിക്കുന്നില്ല 

എന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഞാന്‍ യാത്ര -

തുടരുകയാണ്.

കാരണം കാലമെന്ന അഗ്നിയില്‍ 

നീറി നീറി പാകപ്പെട്ടു 

ഉയരത്തെഴുന്നെറ്റതാണ് ഞാന്‍ 

ഇന്നെന്നില്‍ പ്രതീക്ഷകളുടെ 

ഭാണ്ഡ കെട്ടുകളോ 

തോല്‍വികളുടെ മനം മടുപ്പിക്കലുകളോ 

ഒന്നും തന്നെ അവശേഷിക്കുന്നില്ല .

കാത്തിരിക്കുന്നത് പ്രകൃതിയിലലിഞ്ഞി-

ല്ലാതാവുന്ന ദിവസത്തെ മാത്രം.